آذربایجان غربی|معرفی شهر شاهین‌دژ

 آذربایجان غربی

معرفی شهر شاهین‌دژ

شهرستان شاهین‌دژ

شهرستان شاهین‌دژ یکی از ۱۴ شهرستان استان آذربایجان غربی است که در قسمت جنوب شرقی این استان قرار دارد. مرکز این شهرستان شهر شاهین‌دژ می‌باشد. شهرستان شاهین‌دژ از سمت شمال و شمال غربی به شهرستان میاندوآب، از سمت جنوب به استان کردستان، از سمت جنوب غرب به شهرستان بوکان و از سمت شرق به شهرستان تکاب محدود می‌گردد.

آخرین آمار قبل از تبدیل به شهرستان، در روزگاران گذشته بخش شاهین‌دژ یکی از بخش‌های شهرستان مراغه بود و در فاصله مستقیم ۸۵ کیلومتری جنوب شرق مراغه قرار گرفته و از شمال به دهستان آجرلو و دهستان چهاردولی از جنوب به شهرستان سقز از شرق به دهستان احمدآباد و دهستان تکاب از غرب به بخش بوکان محدود می‌گشت. بخش شاهین‌دژ از دو دهستان به نام دهستان حومه و دهستان گوی آقاج و ۸۱ آبادی بزرگ و کوچک تشکیل و تعداد کل جمعیت با روستا ۱۸٬۴۴۰ و روستاهای مهم آن، هاچه سو، هولاسو، قوزلو، محمودآباد و غیره بود.

پس از برقراری حکومت مشروطه در ایران طبق قانون مخصوصی که در سال ۱۲۸۵ شمسی (۱۳۲۵ قمری) به نام قانون تشکیل ایالات و ولایات به تصویب مجلس شورا رسید، و آذربایجان یکی از ۴ ایالت کشور محسوب شد. در سال ۱۳۱۶ شمسی کشور ایران مرکب از ۱۰ استان بود و ایالت آذربایجان به دو استان غربی و شرقی تقسیم شد؛ و شهرستان شاهین‌دژ از این تاریخ جزو استان آذربایجان غربی شد.

جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ برابر با ۹۲۴۵۶ نفر بوده‌است که از این تعداد ۴۶۴۶۱ نفر آنان مرد و ۴۵۹۹۵ نفر آنان زن بوده‌اند. با اینکه در این آمار دو دهستان آجرلوی غربی ۲۴ روستا و آجرلوی شرقی ۲۷ روستا و ۶ روستای دهستان کشاورز، که در مجموع ۵۷ روستا از بخش کشاورز شهرستان شاهین‌دژ جدا شده و به شهرستان میاندوآب پیوسته‌است. شهرستان شاهین‌دژ اکنون شامل سه نقطه شهری، دو بخش، پنج دهستان است و مساحت این شهرستان برابر ۲۱۴۴ کیلومتر مربع و ۱۷۵ روستا که ۱۳ تای آن خالی از سکنه‌است.

ویژگی‌های طبیعی جغرافیایی و سیاسی

وسعت و موقعیت جغرافیایی

شاهین‌دژ از جمله شهرستانهای جنوب استان آذرباجان غربی، که در ۶۰ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان میاندوآب که در ۴۶ درجه و ۳۳ دقیقه و ۴۵ ثانیه ۱ طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و در ۴۶ درجه و ۴۰ دقیقه و ۳۰ ثانیه عرض شمالی از خط استوا در کنار شرقی زرینه رود (جغتای) با ارتفاع ۱۳۶۰ متر از سطح دریا و مساحتی بالغ بر ۲۰۰۰ کیلومتر مربع بوده و از طرف شمال به میاندوآب و ملکان از آذربایجان شرقی و از جنوب به تکاب، آخرین شهرستان استان و شرقاًبه روستاهای تابع مراغه و قره آغاج، هشترود و ملکان و از مغرب به شهرستان بوکان محدود می‌شود

	شهرستان ملکان	شهرستان میاندوآب	شهرستان میاندوآب
	شهرستان مراغه		شهرستان بوکان
		شهر شاهین‌دژ
	شهرستان تکاب	شهرستان سقز	شهرستان بوکان

مردم و زبان

شاهین‌دژ سرزمینی است که گروهای اجتماعی متنوع با آداب و رسوم و عقاید متفاوتی در آن سکنی گزیده‌اند از قبایل چادرنشین، عشایر، و روستائیان حافظ سنت‌ها و عادات دیرین گرفته تا شهر نشینان و اقلیت‌های مذهبی و نژادی مانند (ترک، کرد، ارامنه و زرتشتیان) هر یک فرهنگ مخصوص به خود را دارند. از کل جمعیت شهرستان ۹۹٫۸۹ درصد را مسلمانان و بقیه یعنی ۰٫۰۳ درصد زرتشتی و ۰٫۰۸ درصد را سایر ادیان (کلیمی، مسیحی و…) تشکیل می‌دهد.

ایلات معروف شهرستان

از ایلات معروف شهرستان می‌تواند به طایفه ترک تات ،ایل زعفرانلو، ایل کرد سوران و ایل چهاردولی اشاره کرد. طایفه تات که به زبان ترکی صحبت می‌کنند که در خود شهرستان شاهین‌دژ و روستاهای ظاهر کندی، هاچه سو، و روستاهای ترک زبان اطراف شهرستان شاهین‌دژ و تکاب زندگی می‌کنند. ایل زعفرانلو از دو تیره زاخورانی و موصلانی تشکیل شده است که زادگاه اصلی و اولیه زاخورانی‌ها شهری به همین نام در عراق می‌باشد و تیرة موصلانی نیز از شهر موصل عراق به این منطقه آمده‌اند و می‌تواند گفت که شاخه‌ای از ایلات کرد هستند که زبانشان شبیه به ایل شکاک ارومیه می‌باشد مسلمان بوده و دارای مذهب شیعه هستند. ایل زعفرانلو بیشتر در روستاهای الی بالتا، قزل قیه، میر آجل و غیره ساکن هستند از طوایف دیگر می‌توان به کرد سوران اشاره کرد که از حومة بوکان و مهاباد از طریق ایلراه هاچه سو، الی بالتا، قزل قیه وارد ییلاق سلیم خان می‌شوند.

ایل و طایفه دیگر متعلق به ایل چهاردولی می‌باشد چهاردولی در لغت به معنی گروهی که از چهار دولت تشکیل شده و زبان آنها ریشه کردی دارد و شببه زبان کرمانشاهی می‌باشد و در روستاهای اطراف شهرستان شاهین‌دژ از جمله، محمودآباد، قره تپه، رضا قشلاقی ساکن هستند که در فصل ییلاق به مناطق سلیم خان برای چرای دامهای می‌آیند، این طایفه مراسمات مختلفی دارند که یکی از آنها مسابقات اسب دوانی عشایر چهاردولی می‌باشد که همه ساله در محمودآباد برگزار می‌گردد.

زبان

زبان اصلی ساکنین ترکی آذربایجانی بوده که اغلب جمعبت شهرستان را تشکیل می‌دهد و مردمان این شهر دارای مذهب شیعه و سنی می‌باشند.  در مناطق کردنشین این شهرستان و روستاهای تابعه طوایف مختلفی زندگی می‌کنند که به لهجه‌های محلی طوایف صحبت می‌کنند از جمله چهاردولی، ایل زعفرانلو، موصلانی، شریبانی، آجرلویی و هشترودی را می‌توان نام برد  در بعضی از نقاط گوناگون شهرستان، لکی نیز رایج می‌باشد.

گویش‌ها را طوایف(ایل زعفرانلو)، ایل چهاردولی، موصولانی (موصلانلو، جلالی‌ها)، هشترودی (هشترویی، قره داغلی)، شاهسون (شاهسوان، شایسوان) قیچلی‌ها (به معنی پادارها) قرچی‌ها (یا قورچی به معنی ترکشدارها) شریبانی، آجرلویی و غیره تشکیل می‌دهند. این طوایف در گذشته ایل افشار و ایل شاهسون را تشکیل می‌دادند.

هم اکنون ایل زعفرانلو و ایل سادات به زندگی عشایری ادامه می‌دهند. این شهرستان دارای منطقه مناسب برای زندگی عشایری است و از گذشته مورد توجه بوده‌است چون شرق این شهرستان ییلاق و غرب شهرستان قشلاق است. شهر شاهین‌دژ در منطقه قشلاق و در دشتی به همین نام قرار دارد که تابستان نسبتاً گرمی نسبت به دیگر شهرهای استان دارد. در غرب شهرستان به علت قرار گرفتن در کنار زرینه رود و دیگر رودها و دشت‌های مناسب مردم به شغل کشاورزی مشغولند.

مناطق پرجمعیت شهرستان در سرشماری سال ۱۳۸۵

جغرافیای اقلیمی و زیستی

گونه‌های گیاهی

پوشش گیاهی این شهرستان اهم از باغات ومزارع و انواع درختان میوه که بوسیله کشاورزان و باغات کاشت می‌شود و انواع علوفه‌های مرغوب و درختان مخصوص منطقه که در مناطق مرتفع و ییلاقی پیرامون است که مراتع و ییلاقهای این منطقه را جزء بهترین مناطق ییلاقی کشور قرار داده است مانند:درختان میوه بادام؛ سیب؛ زرد آلو؛ آلو و محصولات کشاورزی گندم و جو و کلزا؛ و نیز درختان خودروی ون؛ بادامچه چوش بوداغ و علوفه‌هایی مانند جاجغ و کما (جاشیر) نمونه‌های پوشش گیاهی این منطقه می‌باشد

گونه‌های جانوری موجود

پوشش جانوری این منطقه به دو تقسیم می‌شود

الف- حیوانات و پرندگان محلی

ب- حیوانات وپرندگان وحشی

الف :حیوانات و پرندگان محلی :گوسفند؛ گاو (شیری و گوشتی)؛ مرغ (تخم گذارو گوشتی) بوقلمون و اردک و غاز.

ب:حیوانات و پرندگان وحشی :کوه‌ها وکوهپایه‌های اطراف شهرستان مملو از قوچ و میش ارمنی؛ بز و کل؛ گراز وحشی؛ گرگ و روباه؛ و پرندگان کپک چیل؛ تیهو؛ اردک وغازوحشی؛ فاخته و انواع کبوتر می‌باشد که روی هم پوشش جانوری و گیاهی منطقه را تشکیل می‌دهند.

مناطق ییلاقی

مناطق ییلاقی شهرستان شاهین‌دژ در ارتفاعات پیر محمد واقع شده است و بواسطه سرمای زمستان و پاییز بیش از ۵ ماه مورد استفاده دام عشایر قرار نمی‌گیرد و در بقیه ایام سال به حالت استراحت باقی می‌مانند از سویی دیگر، این نوع مراتع به علت استفاده از نزولات فراوان جوی در ارتفاعات و تبخیر محدود در فصل تابستان دارای پوشش گیاهی خوبی بوده و از نظر ترکیب گیاهی از جمله مراتع خوب ایران هستند.

مراتع ییلاقی شاهین‌دژ معمولاً از اوایل اردیبهشت ماه تا اواخر شهریورماه مورد تعلیف و بهره‌برداری احشام ایلات و عشایر و روستائیان قرار می‌گیرند که هر ایل بعد از کوچ به این منطقه بر حسب تقسیمات اداره منابع طبیعی و تعداد دامهایشان در یورد و منطقة مخصوص به خود اسکان می‌نماید و به چرای احشام و دامهای خود می‌پردازند این تقسیم‌بندی به دلیل اختلاف طوایف و ایلات ساکن در منطقه صورت گرفته است تا از اختلافات و نزاع جلوگیری بعمل آید.

مناطق ییلاقی شاهین‌دژ ییلاق محمود خان و سلیم خان در مرز شاهین‌دژ، هشترود مراغه می‌باشد که ایلات مختلفی از خود شهرستان و شهرهای اطراف برای چرای دامهای خود به این منطقه می‌آیند همچنین منطقه ییلاقی آق داش مابین تکاب و شاهین‌دژ از مناطق دارای پوشش گیاهی نسبتاً خوبی بوده که همه ساله ایلات و عشایر مختلفی از جمله ترک و کرد و چهاردولی به این منطقه می‌آیند. لازم است ذکر شود که این شهرستان فقط ییلاق دارند و کوچ آنها فصلی می‌باشد و در زمان قشلاق به شهرها و روستاهای خود بر می‌گردند.

صنایع دستی شاهین‌دژ

شاهین‌دژ یا صائین دژ از قدیمی‌ترین و پرسابقه‌ترین شهرهای استان آذربایجان غربی است در این شهرستان و روستاهای اطراف آن در حدود ۱۰۰۰ خانوار و در هر خانوار حدود ۵ نفر به فعالیت در تولید صنایع دستی مشغولند علاوه بر این تعدادی کارگاه فرشبافی نیز در این شهرستان وجود دارد. عمده تولیدات شامل فرش، گلیم، جاجیم، و دست بافتهای پشمی است. در گذشته سفالگری نیز در منطقه رایج بوده که امروزه منسوخ شده‌است.

فرش بافی

قدمت فرشبافی نسبت به سابقه تاریخی این شهر بسیار محدود است. شاهین‌دژ شهری است تاریخی و مهاجرپذیر مهاجران اکثراً از ۲ تیره کرد و ترک می‌باشند که هر یک فرهنگ و صنایع دستی خاص خود را به همراه آورده‌اند. مهاجران ترک زبان که بیشتر جزو عشایری می‌باشند تغییر شیوه معیشت داده و از کوچ نشینی به یکجانشینی متمایل گشته‌اند اما همچنان به تولید دست بافتهای سنتی خود با هویت تاریخی فرهنگی خاصشان مشغولند. فرشهای تولید شده توسط این اقوام دارای طرح شکسته هندسی یا نیمه شکسته می‌باشد.

رج شمار پایین (۳۵–۱۵) از مشخصات این نوع فرشهاست. مصالح مورد استفاده در بافت آنها اغلب به نوعی است که بصورت بومی و منطقه‌ای قابل تهیه و دسترسی است. پرز این قالی‌ها اکثراً پشمی و پودها پنبه‌ای و جنس تار چله نیز بیشتر پشمی و گاهی پنبه‌ای می‌باشد. صنعت نخ ریسی به صورت دقیق نیز در کنار فرش و برای جوابگویی به تولیدات فرش این منطقه وجود دارد. ابعاد این فرشها اکثراً کناره (فرشهای طویل کم عرض) به طول ۵٫۱ تا ۶ متر و عرض ۵٫۰ تا ۵٫۱ متر بوده و گاهی در ابعاد قالیچه یا ۳×۲ نیز بافته می‌شوند. این فرشها اغلب سینه باف بوده و نقشه‌های ۳ ترنج- ۵ ترنج، لچک ترنج، گلدانی و افشان، به رنگهای زمینه لاکی، سرمه‌ای، و رنگهای شاد و درخشان در این فرشها متداول است نوع گره بکار رفته نیز اغلب متداول است که توسط قلاب یا دست به همراه چاقوی بافت زده می‌شود. اما مهاجرین کرد زبان دارای تولیدات متنوع تری هستند.

فرش‌های تولید شده توسط آنها ریز بافت تر و دارای طرح‌های گردان و نیمه شکسته می‌باشند. رج شمار این فرش‌ها بین ۲۵ تا ۶۰ متنوع بوده و گاهی در بین آنها فرش‌های تمام ابریشم با رج شمار ۷۰ نیز مشاهده می‌گردد. ابعاد این فرش‌ها مختلف و بر اساس سفارش بازار متغیر است. نقشه‌های مورد استفاده یا مانند سایر نقشه‌های کردی، افشان، لچک، ترنج، ترنج دار، افشار، نقوش حیواندار، هراتی (ماهی در هم) شکسته و گردان یا مانند نقشه فرشهای ریز بافت مثل تبریز، اصفهان و حتی قالیچه‌های تمام ابریشم و با نقشه شبیه به هم اما بسیار محدود می‌باشد. جنس مصالح این قالی‌ها در پرز اغلب پشم و گاهی ابریشم، در تار پنبه و ابریشم و در پود پنبه‌است.

نوع گره استفاده شده هم گره متقارن (ترکی) و گاهی نامتقارن (فارسی) است رنگ زمینه این فرشها سرمه‌ای، لاکی، پوست پیازی، کرم، بژ، نارنجی، قهوه‌ای سبز و… می‌باشد.

گلیم بافی و جاجیم بافی

در شاهین‌دژ گلیم‌های تمام پشمی یا گاهی پشم و پنبه‌ای توسط روستائیان و عشایر اسکان یافته بافته می‌شود. در این منطقه انواع گلیم‌های کردی و افشار و گلیم‌های محلی مخصوص اقوام ترک زبان تولید می‌گردد که بیشتر به رنگهای مخلوطی از قرمز، پشم خود رنگ، کرم سیاه و گاهی سبز و آبی می‌باشد. تولید جاجیم نیز مثل اکثر نقاط ایران در این شهرستان متداول است. جاجیم که بافته‌ای ۲ رویه‌است دارای طرحها و رنگ‌بندی راه راه و هندسی است که توسط ماشین بافندگی دستی و زمینی بافته شده و فاقد پرز می‌باشد. مصارف مختلف جاجیم شامل روانداز، زیرانداز، رختخواب پیچ، روکرسی و غیره‌است بافت گلیم و جاجیم در منطقه صنعتی خانگی محسوب می‌شود و توسط زنان روستایی صورت می‌گیرد.

دست بافته‌های پشمی

در این منطقه نیز مثل سایر شهرهای سردسیر استان بافت انواع محصولات پشمی به‌وسیله ۲ تا ۵ میل و بدست زنان شهر و روستا رواج دارد. انواع جورابها، دستکش، کلاه، شال گردن، شال کمر، زانو بند، ساق بند و حتی گاهی شلوار و جلیقه پشمی در طرحها و رنگهای زیبا (معمولاً سفید، قهوه‌ای و قرمز) بافته شده و جزو البسه پوشاک سنتی مردم این ناحیه در فصل سرد زمستان است.

سایر صنایع دستی

در گذشته ساخت وسایل سفالی و سبد و حصیربافی در این منطقه رایج بوده که امروزه تقریباً منسوخ شده‌است اما صنایع چوبی اخیراً در این شهرستان رایج شده و سهمی از تولیدات صنایع دستی منظم را بخود اختصاص می‌دهد ساخت و طراحی پایه مبل، صندلی، منبت کاری روی دسته مبل و صندلی و گاهی مجسمه‌سازی و نازک کاری چوب نیز در این شهرستان مشاهده می‌شود.

امکانات ورزشی و تفریحی

با استناد به آمارنامه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان در سال ۱۳۷۹ شهرستان شاهین‌دژ دارای امکانات ورزشی زیر می‌باشد:

۱ میدان فوتبال چمن (۵ درصد از میادین فوتبال چمن کل استان)، ۱ میدان فوتبال خاکی (۵۵٫۵ درصد از میادین فوتبال خاکی استان)، ۱ زمین والیبال و بسکتبال سرپوشیده (۵٫۲ درصد از کل زمینهای والیبال و بسکتبال سرپوشیده استان)، استخر سرپوشیده شنا و فاقد زمین والیبال و بسکتبال روباز و زمین تنیس روباز و سرپوشیده می‌باشد و در مورد سایر رشته‌های ورزشی شامل (بدمینتون، شطرنج، ژیمناستیک، تنیس روی میز و…) دارای ۲ واحد زمین روباز (۳۳٫۸ درصد از کل استان) و ۴ زمین سرپوشیده (۹۳٫۴ درصد از کل استان) است.

در سطح شهرستان شاهین‌دژ ۷ پارک وجود دارد. جمع مساحت پارکهای این شهرستان تا آخر سال ۱۳۸۰، ۶۴۰۰۰ مترمربع می‌باشد که سرانه فضاهای سبز برای شهرستان شاهین‌دژ توسط سازمان ۱۳٫۲ مترمربع ذکر شده‌است

کشاورزی

در سال ۱۳۷۵ مساحت اراضی کشاورزی شهرستان شاهیندژ ۹۸۰۱۴ هکتار بوده‌است. گندم (۴۶۵۰۵ تن)، جو (۲۲۹ تن)، علوفه(۷۵۵۶۲ تن)، و چغندر قند (۱۲۸۲۶ تن) از مهم‌ترین محصولات کشاورزی و زراعی شهرستان محسوب می‌شود. فعالیت دامداری و دامپروری در این شهرستان رونق خاصی داشته به طوریکه ۱۱ درصد از واحدهای دامی استان ۸٫۹ درصد تولید شیر ۸٫۱۰ درصد تولید گوشت قرمز، ۷٫۴ درصد تولید گوشت سفید و ۱٫۷ درصد تولید پشم استان از ناحیه این شهرستان تأمین می‌گردد.

آثار باستانی

۱- تنها بنای باقی‌مانده از ادوار گذشته پلی به ابعاد ۱۰×۹۰ که از دوران مغول بر روی رودخانه زرینه‌رود در روستای قیزکورپی حدود ۷ کیلومتری جنوب شاهین‌دژ می‌باشد.

۲ - حمام تاریخی بهادرالملک شهرمحمودآبادکه قدمتش به اواخرحکومت زندواوایل قاجارمی رسد. این حمام دربافت قدیمی شهرمحمودآبادواقع شده است.

۳ - دخمه بی‌بی کند (روستای بی بی کند): این دخمه تاریخی که قدمت چندین هزار ساله دارد، در بالای کوهی قرار گرفته‌است دارای دو اتاق همچنین سوراخهایی می‌باشد که به‌عنوان پنجره از آن استفاده می‌شده‌است. ستونهای کنده شده از سنگ در قسمت جلوی دخمه می‌باشد که با ظرافت خاصی کنده‌کاری شده و به آن شکل داده شده‌است. با توجه به طبیعت زیبای اطراف دخمه از مناطق دیدنی شهرستان شاهین‌دژ بشمار می‌آید؛ ولی بعلت مسافت زیاد و شوسه و مالرو بدون مسیر عده کمی از این بنای تاریخی قدیمی دیدن می‌کنند

۴ - حمام قپان شاهین‌دژ راسته قپان (خیابان شهید باکری): این حمام قدیمی که قدمتش به دوره قاجاریه برمی‌گردد در خیابان شهید باکری راسته قپان قرار گرفته‌است دارای یک درب کوچک بوده و فقط ستونها و قسمت کوچکی از حمام باقی‌مانده‌است. سقف و سایر قسمت‌ها ویران شده‌است ولی می‌توان با مرمت کامل اثر این حمام قدیمی را احیاء کرد

۵- نقوش صخره‌ای عقربلو در روستای عقربلو در ۸ کیلومتری غرب شاهین‌دژ و در کنار رودخانه دائمی زرینه رود شاهین‌دژ واقع گردیده است. این نقوش تصاویر زیبایی از چند بزکوهی و یک سری علائم دیگر را به تصویر کشیده است.

۶- مجموعه معماری صخره‌ای سماقان: در ۱۵ کیلومتری غرب شاهین‌دژ با ۱۷ اتاق کنده شده در دل کوه سنگی با یک تراس بسیار جالب با دید منظره قابل توجه در بالای کوه در مجاورت روستایی به همین نام قرار دار که از دیگر آثار جالب توجه این منطقه است که متعلق به هزاره اول قبل از میلاد می‌باشد.

۷- غار طبیعی - تاریخی و آب معدنی جوشاطو: در ۲۰ کیلومتری شرق شاهین‌دژ در مجاورت روستای جوشاطوی علیا در یک منطقه زیبا و خوش آب و هوا با مناظر طبیعی قرار دارد.

۸- دیوارهٔ تاریخی جوشاتو: در ۲۰ کیلومتری شرق شاهین‌دژ و در نزدیکهٔ روستای جوشاطوی علیا، در دامنهٔ کوهی مرتفع، دیواره‌ای به صورت دژ دفاعی وجود دارد که متعلق به هزارهٔ اول قبل از میلاد می‌باشد.

۹- تپه‌های که در زمان مغول برای مقابله با حمله دشمنان احداث گردید. هنوز به عنوان نماد هویت تاریخی این شهر می‌باشند پا برجاست. (سه تپه داخل شهر شاهین‌دژ، که هر سه دست ساز زمان مغول هستند)

جاذبه‌های طبیعی

جاذبه‌های طبیعی این شهرستان عبارت‌اند از: رودخانه زرینه‌رود ،منطقه شکارممنوع بیان، دره هولاسو، دره قیزکرپی، دره قره قیه (قره قایه)، کوه قلای کچان (جنوب غربی)، کوه قره داش (ضلع شرقی شهر)، دره آغاجاری (جاده تکاب)، دره زینالو، کوه پیر محمد، دره گراو (جاده تکاب)، دشت شاهین‌دژ

کوه‌ها

این شهرستان در رشته‌کوه زاگرس واقع شده و مهمترین کوه‌های بالای ۲۰۰۰ متر آن عبارتند از:

کوه‌های شهرستان شاهین‌دژ

سوغات

طبق اسنادموجود وروایات کهن، سوغاتی‌های سیرجان، بم، زرند، کرمان و مناطق چاردولی نشین، ازجمله شهرمحمودآباد، پودر خوراکی قاویت (یا قاووت) است. این پودر خوراکی که در واقع باید آن را نوعی شیرینی به حساب آورد در انواع مختلفی تولید می‌شود و طعم‌های متفاوتی دارد. قاویت معمولاً شامل: تخم هندوانه، گندم، جو، پودر گردو وپسته، دوشاب، تخم آفتابگردان، کنجد و… است.

با توجه به ترکیبات موجود در قاویت، این سوغات مغذی شیرین می ­تواند منبع خوب اسیدهای چرب غیراشباع و ترکیبات ضداکساینده باشد. در سال­‌های اخیر به دلیل وجود ترکیبات مغذی شامل استرول­‌ها، ویتامین­‌ها، مواد معدنی، اسیدهای چرب، ترکیبات فنولیک و … در بخش ­های مختلف گیاهان دارویی و مغزی­ها و تأثیرات مفید آن­ها بر عملکرد قلب و عروق بدن، به خصوص در افراد با ریسک بالای بیماری­های قلبی، توجه ویژه ­ای به مصرف این گونه مواد غذایی معطوف شده است.

ترکیبات پلی­ فنولی گروه بزرگی از مواد طبیعی گیاهی می­باشند که معمولاً در میوه ­ها، سبزی­‌ها، برگ­‌ها، آجیل­‌ها، دانه ­ها، ریشه و سایر قسمتهای گیاه دیده می­ شوند. ترکیبات فنولی با داشتن خاصیت ضداکسایشی و ضدرادیکالی می­ توانند نقش مهمی در حفظ کیفیت مواد غذایی و سلامتی انسان ایفا نمایند